Oμολογία ενοχής

 

Χωρίς να υπάρχει στα χαρτια μια καταδίκη εις θάνατον
περιπλανωμαι σαν φυγόδικος από την πρώτη μου στιγμή.

 Όλοι μου λεν πως είμαι αθωος

γιατί σπανίως εννοουν τα πάμπολλά μου εγκλήματα.

Πως είμαι δήμιος, ασφαλως, δεν το πιστεύουν.

Μα εγώ φοβάμαι. Γιατί• καλώς γνωρίζω

πόσες ωραιες μου πράξεις καρατόμησα•

πόσες φορές κλάδεψα τους βλαστούς μου•

πόσες φορές συναντήθηκα με τον αλλο μου δαίμονα

κ' έστριψα στη μικρή σκοτεινή πάροδο.

Όλοι μου λεν πως είμαι αθωος

γιατί δε βλέπουν τα κρεμασμένα στους τοίχους ομοιώματα•

τα συνετά και δίκαια έργα μου δε βλέπουν

ετσι καθώς περνούν σκυφτά  τις πύλες των φερέτρων μου.

Όταν χτυπάει ο  άνεμος την πόρτα μου

τρομάζω: Τώρα —λέω— έρχονται να με συλλάβουν•

ερχονται να με υποχρεώσουν και πάλι ν’ αρνηθώ•

να πω: Ούκ οίδα τον ανθρωπο.

Αυτόν που εντός μου κατοικει δεν τον γνωρίζω.

Όλοι μου λεν πως είμαι αθωος

και πως μπορώ ησύχως ν’ αναπαύομαι•

να περπατώ ανενόχλητος στους δρόμους•

για τους κοινούς κακούργους με απέχθεια να μιλώ

και ν' αποσύρομαι χωρις την εντροπη του ενόχου.

Μα εγώ δεν αναπαύομαι. Τις νύχτες

με κυκλώνουν οι σκιές. Άγρια φαντάσματα

καραδοκούν πίσω απ’ τις πόρτες μου.

Και δεν μπορω να είμαι ο διαυγής•

Ο καθαρος και αμόλυντος δεν είμαι•

κι ας μην υπάρχει στα χαρτιά μιά καταδίκη εις θάνατον.

Στέλιος Γεράνης

"Mπορούμε κι αλλιώς" ... *Active Member

Oι άνθρωποι;

Κοστούμια αλλάζουμε,

 λάμπες αλλάζουμε, 

ξυριστικές μηχανές αλλάζουμε… 

Μυαλά δεν αλλάζουμε.

 Νίκος Τσιφόρος

Aλλη μια κατηφόρα *Active Member

Μπροστά στα μάτια μου τα όμορφα δραπετεύουν,
μα δε ζυγώνουν πια στην ησυχία μου.
Αγκαθερά τα χρόνια πια, δε με χαιδεύουν,
η κοινή λογική δεν είναι η κατοικία μου.

Aπόσπασμα απο "Το πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέυ"

«Εκτιμώ τους ανθρώπους περισσότερο από τις αρχές, 
ενώ δεν υπάρχει τίποτα που να συμπαθώ περισσότερο 
από τους ανθρώπους χωρίς αρχές!!!»

 Όσκαρ Ουάιλντ

H ευτυχία μου είμαι εγώ...

Η ευτυχία μου είμαι εγώ... 

Όχι εσύ..

Όχι μονο γιατί εσύ μπορεί να είσαι περαστικός,

αλλά κι επειδή εσύ θέλεις να είμαι αυτό που δεν είμαι..

Δεν μπορώ να είμαι ευτυχισμένη όταν αλλάζω

μόνο και μόνο για να ικανοποιήσω τον εγωισμό σου!

Ούτε μπορώ να νιώσω ήρεμη όταν με κριτικάρεις 

που δεν σκέφτομαι σαν εσένα...

Ή που δε σε βλέπω όπως εσύ.

Με φωνάζεις επαναστάτρια.

Κι όμως κάθε φορά που απέρριψα τα πιστεύω σου, 

εσύ επαναστάτησες ενάντια στα δικά μου.

Δε μπορώ να διαμορφώσω το μυαλό μου.

Ξέρω πως είναι δύσκολο να είσαι απλά εσύ..

Και δεν μπορώ να σου επιτρέψω να μου υπαγορεύσεις τι θα είμαι

γιατί βάζω όλη μου την προσοχή να είμαι εγώ..

Είπες πως είμαι διάφανη...

Κι εύκολα με ξεχνούν...

Γιατί τότε προσπάθησες να χρησιμοποιήσεις τη ζωή μου

για ν' αποδείξεις στον εαυτό σου ποιός είσαι;

 Leo Buscaglia

H ΘΑΛΑΣΣΑ

 Η θάλασσα είναι σαν τον έρωτα:
μπαίνεις και δεν ξέρεις αν θα βγεις.   

Πόσοι δεν έφαγαν τα νιάτα τους –
μοιραίες βουτιές, θανατερές καταδύσεις,
γράμπες, πηγάδια, βράχια αθέατα,
ρουφήχτρες, καρχαρίες, μέδουσες.
Αλίμονο αν κόψουμε τα μπάνια
Μόνο και μόνο γιατί πνίγηκαν πεντέξι.
Αλίμονο αν προδώσουμε τη θάλασσα
Γιατί έχει τρόπους να μας καταπίνει.
Η θάλασσα είναι σαν τον έρωτα:
χίλιοι τη χαίρονται – ένας την πληρώνει...

Ντίνος Χριστιανόπουλος

Mαγκιά δεν είναι να πηγαίνεις με διαφορετική γυναίκα κάθε μέρα...

...Μαγκιά είναι να κάνεις 

την ίδια γυναίκα 

να νιώθει διαφορετική... 

                      Kάθε μέρα!!!

Στην άκρη ενός γκρεμού...

Ο αισιόδοξος θα θαυμάσει τη θέα.
Ο απαισιόδοξος θα οραματιστεί την πτώση.
Ο λογικός θα τρομάξει.
Ο τρελός θα θελήσει να πετάξει.

Ο δειλός θα κλείσει τα μάτια.
Ο θαρραλέος θα περπατήσει κατά μήκος του.


 -Στη ζωή πολλές φορές θα βρεθούμε σε ένα αδιέξοδο 
το πώς θα το αντιμετωπίσουμε έχει να κάνει με εμάς και όχι με αυτό!

Η σιωπή του έρωτα...

Έτσι όπως συχνά ο ήλιος με την εντυπωσιακή του λάμψη
διώχνει το θαμπό φεγγάρι, όσο και αν αντιστέκεται
στη σκοτεινή σπηλιά του, χωρίς να ακούσει
ούτε ένα τραγουδι από το αηδόνι
έτσι η ομορφιά σου μου σφραγίζει τα χείλη
και κάνει παράφωνα για μένα τα πιο όμορφα τραγούδια

Κι όπως την αυγή πάνω από τα λιβάδια
περνά ο άνεμος με τα ορμητικά του φτερά
και σπάει τα καλάμια με τα δυνατά φιλιά του
που αυτά μόνο, μπορούν να γίνουν όργανα τραγουδιού
έτσι τα ορμητικά μου πάθη, παραδέρνουν συνέχεια μέσα μου
και η τόσο μεγάλη αγάπη κάνει την αγάπη μου βουβή

Όμως τα μάτια σου μου έδειξαν εσένα
γιατί είμαι σιωπηλός και η λύρα μου ακούρδιστη
πριν γίνει ο χωρισμός μας μοιραίος
και πριν μας αναγκάσει να φύγουμε
εσύ για άλλα χείλη που τραγουδούν με αρμονία
κι εγώ εδώ να αναπολώ μάταια
φιλιά που δεν έδωσα, τραγούδια που δεν είπα.

Όσκαρ Γουάιλντ

«Μικρή Ιλιάδα»

 
Δε ζούμε αληθινά παρά μόνο μέσα στη νύχτα και μέσα στο όνειρο.
Και το πρωί ''καλημέρα'' λες, 
''καλημέρα'' σου λένε.
Και η σφαγή συνεχίζεται.

του Τάσου Λειβαδίτη

"Να ζεις, ν'αγαπάς και να μαθαίνεις"

"Όταν γελάς κινδυνεύεις να περάσεις για χαζός" 
"Όταν κλαις κινδυνεύεις να περάσεις για συναισθηματικός"
"Όταν ανοίγεσαι στον άλλο κινδυνεύεις να μπλεχτείς"
"Όταν εκδηλώνεις τα συναισθήματά σου

 κινδυνεύεις να δείξεις τον πραγματικό σου εαυτό"
"Όταν εκθέτεις τις ιδέες και τα όνειρά σου μπροστά στους άλλους

 κινδυνεύεις να χαρακτηριστείς αφελής"
"Όταν αγαπάς κινδυνεύεις να μην στο ανταποδώσουν"
"Όταν ζεις κινδυνεύεις να πεθάνεις"
"Όταν ελπίζεις κινδυνεύεις ν'απογοητευτείς κι όταν δοκιμάζεις κινδυνεύεις ν'αποτύχεις"

Ναι, αλλά πρέπει να ρισκάρεις 

γιατί ο μεγαλύτερος κίνδυνος στη ζωή είναι να μη ρισκάρεις τίποτε.
Ο άνθρωπος που δε ρισκάρει τίποτε, δεν κάνει τίποτε, 

δεν είναι τίποτε και δε γίνεται τίποτε. 

Μπορεί να αποφεύγει τον πόνο και τη λύπη όμως δε μπορεί να μάθει και να νιώσει και ν'αλλάξει και ν'αναπτυχθεί και να αγαπήσει και να ζήσει. 

Δεμένος με τις βεβαιότητες του, είναι ένας σκλάβος. 

Έχει παραιτηθεί από την ελευθερία του. 

Μόνο ο ανθρωπος που ρισκάρει είναι πραγματικά ελεύθερος.

 *Λεο Μπουσκάλια