Έρωτας σαν βροχή...

Έρωτας σαν βροχή…
Όχι σαν καταιγίδα…

σαν βροχή…
Να φεύγει και να έρχεται…
Να δυναμώνει και να χαμηλώνει…
Να δροσίζει και να πνίγει…
Ν`απορροφάται από τη γη,να χάνεται…

Πως έζησα έτσι;

 Γιατί δέχτηκα κάτι μισό για μένα;
Γιατί προσπάθησα να κρατήσω στις χούφτες μου κάτι,

 που ήξερα οτι θα μου δώσει μόνο μια ψευδαίσθηση δροσιάς 

και μετά θα μ`αφήσει πιο διψασμένη από πριν, 

με τα χείλη ξερά και την καρδιά στεγνή;

"Σονάτα του Σεληνόφωτος" *(Απόσπασμα)

 Αφησε με να'ρθω μαζι σου.

Τι φεγγαρι αποψε!
Ειναι καλο το φεγγαρι - 

δε θα φαινεται που ασπρισαν τα μαλλια μου.

Το φεγγαρι θα κανει παλι χρυσα τα μαλλια μου.

Δε θα καταλαβεις.
Αφησε με να'ρθω μαζι σου.

Οταν εχει φεγγαρι μεγαλωνουν οι σκιες στο σπιτι
αορατα χερια τραβουν τις κουρτινες
ενα δαχτυλο αχνο γραφει στη σκονη του πιανου
λησμονημενα λογια-δε θελω να τ'ακουσω.

Σωπα.

"...Το ξερω πως καθενας μοναχος πορευεται στον ερωτα,
μοναχος στη δοξα και στο θανατο.
Το ξερω. Το δοκιμασα.

Δεν ωφελει.
 Αφησε με να 'ρθω μαζι σου..."

*Γιάννης Ρίτσος

Έτσι κι αλλιώς

Έτσι κι αλλιώς μια μέρα θα χωρίσουμε.
Από έρωτα, από θάνατο, από χρόνο.
Θα ήθελα όμως να χωρίσουμε μαζί.
Όχι χώρια.

*Νίκος Δήμου

Βροχη *Active Member

Απόσπασμα από το βιβλίο "Aναλφάβητοι του Eρωτα"

Το μυαλο ειναι εκεινο που φτιαχνει τα παντα
 και μονο του παλι τα χαλα.

 
Μεσα στο μυαλο μου εχω πια την σιγουρια 

οτι μπορω να ειμαι ελευθερη μολις το θελησω.
Μεσα στο μυαλο μου εχω τη δυναμη να καλοσωρισω την καθε μονοτονη μερα. 
Μεσα στο μυαλο μου βρισκω την δυναμη να ανεβω την ανηφορα χωρις να υποφερω. 
Ειμαι εγω και ειμαι ζωντανη και αυτοφωτη σαν ηλιος. 
Και απο τιποτα πια δεν εχω αναγκη, 
αφου δοκιμαστηκα στα γραναζια της ζωης και της περιπετειας . 
Αφου εμαθα τις αληθινες αξιες κι εδωσα αξια στον εαυτο μου . 
 

Eίμαι ο κάθε στίχος - Υπόνοια

«Σε χρόνο Ενεστώτα!»

Να βιαστώ να ξεκουμπώσω
το πουκάμισό σου,
να φιλήσω το πρόσωπό σου,
ν’ αγγίξω το σώμα σου.
Να βιαστώ να σ’ αγαπήσω
καταχωρώντας σε
στο μητρώο των άστρων.

Όμορφη Πόλη - Ψόφιοι Κοριοί

 ...Παγιδεύτηκα και εγώ σε μια παραζάλη
άθελά μου με κρατάει σε κανάλι
και όλο φεύγω μακριά μα πάλι πίσω πάω
άρρωστη διαδρομή πιστά που την κρατάω

Μακριά από γνωστούς, μακριά κι από φίλους
Προσπαθείς να πιαστείς από σύννεφα κι ήλιους
Πως περνάς σε ρωτούν σε κείνη την πόλη
Μια χαρά λες εσύ μην το μάθουνε όλοι

Όμορφη πόλη ...