Απογοήτευση

Έρχονται κάποιες στιγμές στην ζωή μας 

που οι αποφάσεις που θα πάρουμε θα μας καθορίσουν.... 

Τοτε καμπανάκια προαισθημάτων παλεύουν να μας προφυλάξουν 

(όταν κρίνετε σκόπιμο),

 κι εμείς τα εξυπνοπούλια τι; 

το παίζουμε ιστορία...

 Ενάντια σε ποιον κλείνουμε τα αυτιά μας ή υπέρ ποιου μάτια μου;  

Περνά ο καιρός τα καμπανάκια πλεον παίρνουν την θέση 
της βροντόφωνης ψυχή σου... 
Και ενα αδυσώπητο Αν σε ακολουθεί μέρα νύχτα..ειδικά την νύχτα... 
Την ημέρα για καλή σου τύχη δεν προλαβαίνεις ούτε να σκεφτείς.

Έκανα λάθος... Ένα μεγάλο λάθος...
Και ναι ειναι απο τα λάθη  που με καθόρισαν...
Δεν μετανιώνω... Δεν κλαιίγομαι...
Προσπαθώ να σώσω ότι σώζεται!

Αλλα θυμώνω ρε φίλε, θυμώνω τόσο πολύ με τον εαυτό μου
Αφού την έβλεπα την λακκούβα με τα λασπόνερα 
τι το 'θελα ρε γαμώτο και βούτηξα;

Δελεαστικά τα παραμύθια δεν λέω,
αλλα το έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα, 
μεγάλη φόλα αδερφέ μου!

Και στο βάθος μόνος, πάντα μόνος!

Δεν αλλάζουν οι άνθρωποι, κι ας τους να λένε και να υπόσχονται. ..
Η καλύτερη επιλογή είναι να ακούς το αλάθητο σου ένστικτο...

Το ψέμα και οι ψεύτες βρωμάνε σαν ψοφίμι απο χιλιόμετρα,
Και για ακόμα μια φορά την μυρίστηκα απο μακριά αλλα..
 σαν την μύγα περιπλανιόμουν...

Ναι λοιπόν καλό μου, με καθόρισαν οι επιλογές, 
με δημιούργησαν τα λάθη μου, 
με προσγείωσε τόσο όμορφα η απομάκρυνση μου απο τα "παραμύθια"... 
που σχεδόν νιώθω μην σου πω κι ευτυχία που επιτέλους πήρα τα χαμπάρια μου!

Κρατώ τον μοναδικό μας συνδετικό κρίκο, 
το πιο μαγικό πράγμα που μου συνέβη... 
Αλλά όχι εσένα... Οχι άλλο... 
Με αγάπη αμέριστη για όλα όσα κέρδισα κι όσα έχασα...

*Οι ευκαιρίες ειναι φτιαγμένες γι αυτούς που τις χρειάζονται, 
όχι γι αυτούς που τις δίνουν....


*Κι ενώ κάπου εδώ το κλείνω, 
(μέχρι κ βιβλίο θα μπορούσα να γράψω,
 με τα συναισθήματα που με διακατέχουν, 
συνήθως βλέπεις αυτά τρέφουν την συγγραφική μ ανάγκη) 
παραμένω τόσο πολύ θυμωμένη με τον εαυτό μου...
 Απογοητευμένη ! ! !

Written by Effie