Σε ευχαριστώ καλέ μου φίλε...

Σε ευχαριστώ καλέ μου φίλε

Γιατί ξύπνησες  έντονα μέσα μου τη διαδικασία προβληματισμού,

 αυτοκριτικής και αναζήτησης του απώτερου σκοπού της ύπαρξής μου.

Με έβαλες στην απόλυτη θέση,  σχεδόν με το στανιό,  

να με παρακολουθήσω από έξω ως ουδέτερος παρατηρητής.

Δεν χρειάζεται να ζητάς συγνώμη - μου είπες - είναι πολύ όμορφο, πολύ αξιόλογο αυτό που αισθάνεσαι και ολοκλήρωσες λέγοντας,

 να είσαι πάντα έτσι αυθεντική!

Πόσο ευγενικά αλλά παράλληλα πόσο οξύμωρα για μένα λόγια!

Θα σου πω λοιπόν και εγώ μια μικρή Ιστορία έτσι απλά για να δεις πως οι άνθρωποι δεν χωράνε σε καλούπια και πως ο καθένας τους έχει την δική του μικρή ιστορία που τον κάνει μοναδικό και διαφορετικό από όλους τους άλλους.

Είμαι ένας άνθρωπος που από παιδί αναγκάστηκα να ωριμάσω συναισθηματικά γρήγορα. Με αναγκάσανε δεν το επέλεξα, άθελά τους άλλοι. Με μάτια μεγάλα φωτεινά όπως και το χαμόγελό μου,  το μοναδικό που κουβαλάω από το εχθές τόσο ζωντανό ίσως γιατί είχα κρεμάσει εκεί την ελπίδα στο όνειρο.

 Έτσι λοιπόν είδα όσα δεν ήταν έτοιμα να δουν τα μάτια της αγνής παιδικής ψυχής μου. Σε θέση άμυνας και αποδοχής παράλληλα έμαθα να ζω και να ονειρεύομαι. Άμυνα και αποδοχή για γεγονότα που δεν επέλεξα, άμυνα και αποδοχή για ακούσματα που δεν μπορούσα να επεξεργαστώ, άμυνα και αποδοχή για μία βία που κάποιοι την βάφτισαν αγάπη.

Ήρθε κάποτε η στιγμή - έτσι πίστευα τότε - να λυτρωθώ. Να κυνηγήσω μια ζωή διαφορετική από αυτή που μου υποδείκνυαν με τόσο καμάρι - Όλα για σένα Αγάπη μου, Όλα για το καλό σου - .   Όλα εν ονόματι μιας καλύτερης Ζωής από τη δική τους. Γνώριμες κουβέντες για πολλά παιδιά της γενιάς μου πιστεύω.

Τώρα λέω, η παραδοχή του καλύτερου που βασίζεται στην υποκρισία της ανικανότητας και του ψεύδους προκαλεί σύγχυση και χτίζει θεμέλια ζωής από πηλό, έτοιμα να παραμορφωθούν ανάλογα με τις συγκυρίες και να γκρεμίσουν ότι πρόκειται να χτιστεί.

Η στιγμή της λύτρωσης που τόσο αδημονούσα δεν ήρθε ποτέ.

Μετέωρη σε μια λεπτή κλωστή πάντα με κόπο έχτιζα και γρήγορα γκρέμιζα όσα ονειρευόμουν.  

Όσον αφορά λοιπόν τα αισθήματα που υπονοείς ότι τρέφω για σένα, ναι υπάρχουν, είναι όμως αισθήματα πάθους για τη ζωή, είναι η ανάγκη μου να ζήσω έντονα, το χαμόγελο μου είναι η ελπίδα για το αύριο, ένα αύριο όμως που δεν μπορώ να προσδιορίσω γιατί δεν μου είναι γνώριμες οι πτυχές που πρέπει να κυνηγήσω - αλλά έρωτα και αγάπη δεν νιώθω σίγουρα - για τον απλούστατο λόγο ότι ξέρω γιατί σε επέλεξα στη ζωή μου. 

Γνωρίζω το λόγο που μου είσαι τόσο οικείος - μου θυμίζεις το χτες -  μοναχικό, απορριπτικό, αφιλόξενο ως προς το είναι μου, τα θέλω μου. Έμαθα να ζω με αυτό και να παλεύω σε απροσδιόριστη κατεύθυνση ευγνωμονώντας κατά παράδοξο τρόπο το κενό που μου προκαλούν οι επιλογές μου. 

Το κενό είχε γίνει φιλαράκι και συνοδοιπόρος μου, 

 οι κενοί άνθρωποι σύντροφοί μου, αλλά εγώ συνέχιζα να χαμογελώ.

 Έφτασε η στιγμή της παραδοχής λοιπόν, έφτασε η στιγμή της ωριμότητας. Ο ομφάλιος λώρος που με συνδέει με το παρελθόν μου  πρέπει να κοπεί. Να δημιουργήσω το δικό μου ΄΄τώρα΄΄ πριν ο Χρόνος με τιμωρήσει για την υπεροψία, την αλαζονεία και την αναβλητικότητα που με διέκρινε βάση της φαινομενικά ικανοποιητικής για τους άλλους ζωή μου, απορρίπτοντας όλους εκείνους τους επαναλαμβανόμενους οιωνούς  που μου έστελνε.

Αποφάσισα να ξεκινήσω με την αναστροφή - όπως λέμε ''παρ’ το αλλιώς''.

Στον αντίποδα της ζωής μες στο κενό και της αόριστης ελπίδας για το αύριο αποφάσισα να στραφώ προς την πληρότητα που σου δημιουργεί η χαρά και η αγάπη ζώντας το σήμερα.

Θα στρέψω το βλέμμα μου σε ανθρώπους, συνθήκες,  καταστάσεις που σαν ακτίνες φωτός  θα αντανακλούν τη θετική τους ενέργεια μέσα μου. Θα με ταξιδεύουν σε μονοπάτια απάτητα και άγνωστα για μένα για να ανακαλύψω τοπία πολύχρωμα , να αφουγκραστώ μελωδίες αστείρευτες. Να κρεμάσω πλέον στο χαμόγελό μου την ικανοποίηση  του ''Ζω εδώ και Τώρα''  αφήνοντας πίσω μου όλα εκείνα που κριμένα με τον μανδύα της γνώριμης οικειότητας από το σκοτεινό  παρελθόν μου με οδηγούσαν στον ίδιο πάντα εφιάλτη 

΄΄Την Ελπίδα για το Όνειρο με Παρέα το Κενό  ΄΄ .

Κάθε δάκρυ που έσταξα και ομολογώ πως δεν ήταν λίγα - για το κενό της ψυχής μου που προκαλούσαν οι επιλογές μου- θα το μετατρέψω σε γνώση, εμπειρία και σε όλα εκείνα τα διαμάντια της ζωής που σε φέρνουν λίγο ποιο κοντά στον πλούτο που κρύβεις μέσα σου. 

Θα τα μοιραστώ με όσους ψάχνουν μια αφορμή για ανατροπή των δεδομένων, για αλλαγή πορείας - και ίσως, ποιος ξέρει, η ζωή παίζει πολλά παιχνίδια - να συναντηθούμε στο ταξίδι μας και να ανταλλάξουμε  τα νέα διδάγματα που μας επιφυλάσσει η μοίρα. Γιατί όσο Ζω μαθαίνω. Και ''ΝΑΙ'' αποφάσισα να ζήσω πλέον συνειδητά και όχι έρμαιο μιας ζωής από πηλό φτιαγμένης.  

Σε ευχαριστώ καλέ μου φίλε!

Ίσως τελικά να μου πρόσφερες περισσότερα από όσα και οι δυο μας θα μπορούσαμε να φανταστούμε.

Ήσουν ακόμα ένας οιωνός του  Χρόνου  που αυτή τη φορά δεν προσπέρασε έτσι απλά.

Θα σε θυμάμαι για πάντα!

Από την συλλογή διηγημάτων: ''Ψυχής ξεφάντωμα''